Vrijheid

Vrijheid. Als ik er over na ga denken, dan is bijna niet in woorden te vangen. Vrijheid is voor mij een gevoel...in mijn hart. Een gevoel dat ik afgelopen week tijdens onze vakantie op Ameland ook weer even heel bewust mocht voelen. Lopend door de duinen van Ameland. Het liefst vroeg in de ochtend en vaak even helemaal alleen. Een met de natuur. Focus op de stilte om me heen. Volledig mogen zijn in het moment.

Op zulke momenten voel ik me zo dankbaar. Dankbaar voor de vrijheid om daar te kunnen en mogen zijn. Lopend op een plek te midden van de eindeloze grote ruimte om me heen. Het maakt me nederig. Alleen het geluid van de ruisende zee in de verte, de wind die door mijn haren waait en het gekwetter van vogels dat mijn gehoorgang als vanzelf binnenkomt. Met als kers op de taart een ree die, tussen elke hap vers duingras door, toch voor de zekerheid even checkt of ik ook hém zijn vrije ruimte wel gun. Zo klein als ik me voel in deze eindeloze ruimte om me heen, zo groots voelt mijn hart dat gevuld wordt met gevoelens van geluk, van dankbaarheid, van vrijheid...

Vrijheid. Om daar te mogen zijn. Samen met mijn dierbaren. En op momenten dus even helemaal alleen. Me vrij te kunnen bewegen. Niets te hoeven. Geen belemmerende gedachten. Geen to-do-lijstjes. Geen beperkende factoren. Alleen maar ZIJN. Mogen genieten. In vrijheid. Een gevoel van intens en puur geluk, het hart dat geraakt wordt.

Vrijheid. Terug te vinden in de meest kleine en simpele dingen en tegelijk het grootste goed dat er bestaat.

Het deed me tegelijkertijd ook terugdenken aan een gesprek met een coachee vorige week.

Haar gedachten over alles wat ze "moest, omdat het zo hoorde”. Het was haar immers altijd zo geleerd. De angst voor het niet meer kunnen voldoen. Angst om te falen. Af te glijden en misschien wel het ergste...afgewezen te worden.

Het belemmerde haar.

Haar gevoelens stopte ze weg en vluchtte in haar hoofd. Ze ging door zoals ze altijd had gedaan. De gedachten bleven echter tollen door haar hoofd. Het achtervolgde haar. Haar lijf schreeuwde steeds meer om aandacht.

Ze voelde zich onvrij. Geremd. Beperkt. Gekaderd. Gevangen.

Ze had maar één wens. Vrijheid.

Ze wilde zich weer vrij voelen. Écht vrij. In haar hoofd. In haar lichaam. In haar hele wezen.

Vrijheid.

Met geen woorden te beschrijven.

Alleen maar te voelen.

En in zoveel verweven....

Want hoe VRIJ ben je echt? Hoe vrij voel je je? Ik merkte in dit coachgesprek wederom hoe moeilijk het is om je echt vrij te voelen en te leven. Om écht dat te doen wat jij graag wilt, zonder beperkingen. Dat we vaak in gedachten en patronen gevangen zitten. Hoe overtuigingen ons beperken. Dat geldt voor ons volwassenen, maar zeker ook al voor jongeren en kinderen. Vrijheid...het is er, maar vaak voelt het toch ook zo ver weg. Door de tijd waarin we leven, de drukte van de maatschappij, hoge verwachtingen, aangeleerde overtuigingen, belemmerende gedachten, beperkende patronen... Als een sneltrein die maar doordendert. Voorbij gaat aan dat wat daadwerkelijk van belang is.

Soms moeten we even uitstappen. Om te vertragen. Stil te staan. Bewust te worden. Te voelen. Te zijn. Te leven. In vrijheid.

Vrijheid. Voor mij persoonlijk staat dat voor “thuis komen bij jezelf”, jouw unieke plek in mogen nemen, jouw plek in je gezin, familie, in het huis, in de wereld, in jezelf! Je vrij voelen in jouw lichaam, in je gedachten en in je doen. Je vrij voelen in je hele wezen. In je ZIJN. Waar je ook bent, waar je ook staat. Vandaag sta ik stil bij vrijheid, in welke vorm dan ook.

Misschien des te meer nu zo voelbaar hier op deze plek, in de duinen van Ameland. In de natuur. Waar alles gewoon IS. Zoals de natuur altijd IS. Uniek op elke plek. Zonder verwachtingen, geen beperkingen, gewoon zijn, in de ruimte, in de stilte, in vrijheid. Het is er allemaal.

Vandaag adem ik vrijheid. Sta ik stil bij hen die hebben gestreden. Dat wij vandaag de dag kúnnen leven in vrijheid. Dat ik hier kan staan, hier op deze plek. In dit moment. Ik wil haar vasthouden, voor altijd. Dit gevoel, zo intens, zo puur. Dankbaar dit te mogen ervaren en te mogen herinneren dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. Bewust te zijn van dat wat hier nu is, niet altijd zo was. En ook elders nog lang niet overal zo is. Dat we moeten blijven werken aan onze vrijheid. Ieder op zijn eigen unieke manier. Vanuit eigen kracht, met eigen unieke talenten en gaven, vanuit eigen keuzes, maar vanuit liefde voor jezelf en in verbinding met elkaar.

En ook al is morgen de vakantie weer voorbij en zal ook ik weer langzaamaan opgaan in de drukte van de dag, deze momenten zal ik blijven koesteren, bewaren in mijn hart. Om telkens weer te herinneren dat we een keuze hebben, dat we niet moeten, maar mogen, dat we leven in vrijheid. En vrijheid te vinden is in zoveel vormen. Voor mij. Voor jou.

En mocht jij de vrijheid soms even niet kunnen voelen door de drukte van de dag, beperkende gedachten en patronen, een lijf dat niet meewerkt....weet dat ik je graag weer help 'thuiskomen' in jezelf.

In vrijheid.